To pustka, to tęsknota, to nadzieja, to wyobraźnia.

W szklankach czysta,
w sercach rap jak modlitwa.
Będziesz jeszcze pragnął, żeby ona była mną.

Wiem, rozstanie boli. Szczególnie wtedy,
gdy możesz tylko patrzeć jak druga osoba odchodzi.

To pustka, to tęsknota,
to nadzieja, to wyobraźnia.



Czasami czuję się jak ziarnko pisaku na pustyni,
które nie robi różnicy, gdy jest, i gdy go nie ma.
`i szukam sensu w plamach krwi i na własnych dłoniach.

Żadnego ostatecznego pocałunku,
który by cokolwiek zapieczętował.
Nikt by nie tęsknił.