Nie, nie jestem piękna

nie, nie jestem piękna. nawet nie staram się być piękna, bo po co?
po co mam zwabiać, nęcić i korcić skoro i tak z tego nie korzystam?
po co mam zwiększać liczbę zachorowań na depresję, złamane serce,
zatracone nadzieje? po co mam krzywdzić ludzi? jaki jest w tym cel?
nie, nie jestem piękna. nie chcę być.

Nic się nie stało. Nic się nie dzieje. Wskazówki zegara wciąż się poruszają, świeci słońce, kawa jest za gorąca, papieros się spala, a autobus znów się spóźnia. Tylko dlaczego mam wrażenie, że z Jego odejściem czas stanął w miejscu?

Uwielbiam kiedy budzi się we mnie natura małego dziecka, które ciągle by się bawiło, nawet jeśli jest już zmeczone, to bawiłoby się nadal. Kocham ten swój świat. Kocham to, że ty należysz do mojego świata, a tak właściwie to nim jesteś.

Ewidentnie sprawiasz, że uśmiech na mojej twarzy mógłby gościć wiecznie. Jestem Ci za to bardzo wdzięczna, kocham się z Tobą wygłupiać, śmiać, rozmawiać, przytulac, nosić Twoją koszulkę i tak dalej w nieskończoność, a zresztą wiesz to wszystko.

z własnego doświadczenia wiem, że kobieta
nie potrafi zapomnieć, kobieta przeistacza tylko
wspomnienia w historie, które będzie opowiadać wnukom.

milion myśli, a umysł
tylko jeden.

Przyszła jesień. Następnie nadejdzie zima, wiosna, lato. Minie rok.

Dwa lata, dziesięć. Zapomnimy.

Kiedy byłam mała, zastanawiałam się czy każdy człowiek widzi tak samo to, co się wokół dzieje, to jak wyglądają pewne rzeczy. Teraz wiem, że tak nie jest. Każdy postrzega świat inaczej. Zazwyczaj widzimy rzeczy, które chcemy zobaczyć

Lubię gdy pada deszcz,
Lubię jak w ciszy siąpi lekko
na początek. Lubie gdy nabiera
mocy, i spada na ziemię
coraz brutalniej, pokrywa trawę
łzawym puchem. To piękne,
to boli, poezja bólu. to piękne.
Wielkie krople deszczu
łamią łodygi roślin, zatapiają
mrowiska, sieją zamęt i zniszczenie.
Strach w oczach dolnego świata
dodaje mi siły. Świat jest zły,
zło jest w świecie. Nie jestem w tym
cierpieniu sama, dziękuję deszczu,
dziękuję